بررسی شاخص های دینامیک و سطوح غذایی ماهی گوازیم دم رشته ای Nemipterus japonicus Bloch, 1791 در آب های شمال دریای عمان

عادات غذایی ماهی گوازیم دم رشته ­ای (Nemipterus japonicus)، در دوره زمانی 97-1396، به ­صورت فصلی در دریای عمان مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق محتویات معده 210 عدد ماهی گوازیم دم رشته ­ای (91 عدد ماده و 119 عدد نر) مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه برخی از شاخص ­ها مانند شاخص شدت تغذیه  (2/60 درصد)، شاخص خالی بودن معده (43/80 درصد)، میانگین سطح غذایی (4/08) و نرخ غذای مصرفی (9/00 در سال) محاسبه گردید. در مجموع  4 رده تاکسونومیک عمده در محتویات معده این­گونه شناسایی و وزن شد. گروه ­های شناسایی شده شامل بند­پایان (سخت­ پوستان)، سرپایان، ماهیان استخوانی و جلبک ­های دریایی بودند. بندپایان با 55/75 درصد فراوان­ ترین اقلام غذایی یافت شده در معده گوازیم دم رشته ­ای بود. نتایج شاخص حضور شکار نشانداد که  خرچنگ های خانواده  Portunidae (درصد 61/19) به ­عنوان غذای اصلی،عقربک Squilla mantis (درصد 28/35) و ماهیان استخوانی هضم شده (20/89 درصد)به ­ترتیب به ­عنوانغذای فرعی و اتفاقی تقسیم ­بندی شدند بیش­ ترین میزان شدت تغذیه در  زمستان (50/77 درصد) و کم ­ترین آن در پاییز (35/20 درصد)  به ­دست آمد. ماهی گوازیم دم رشته ­ای، علاوه بر گوشت­ خوار بودن دارای رفتار تغذیه­ ای هم نوع ­خواری هم می­ باشد که در فصل زمستان (3/00 درصد) و فصل بهار (6/00 درصد) مشاهده گردید. نتایج تحقیق حاضر بر مبنایشاخص درصد حضور شکار به گوشت­ خوار بودن و براساس شاخص شدت تغذیه به متوسط بودن نرخ غذای مصرفی برای ماهی گوازیم دم رشته ­ای دلالت می ­نماید.